پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

در این اطاق کوچک سه در چهار که یک پنجره آن رو به بالکنی به طرف جنوب و پنجره دیگرش به سمت شمال باز می‌شود، روی یک تخت کوچک آهنی دکتر مصدق وظایف سخت و طاقت‌فرسای مملکتی را انجام می‌دهد، به امور کشور رسیدگی می‌کند، در کنار تخت خود از کسانی که به ملاقات او می‌روند پذیرایی می‌نماید. روی میز کوچکی که در کنار تختش قرار دارد غذا می‌خورد و شب روی همان تختی که میز کار اوست استراحت می‌کند.

داستان بعضي چهره‌هاي تاريخي حتي بعد از مرگشان نیز ادامه دارد؛ نه‌تنها تمام نمي‌شود، بلكه سويه‌هاي جالب و عجيبي به خود مي‌گيرد. حسين فاطمي، روزنامه‌نگاري كه 19 آبان سال 1333 اعدام شد، از اين جمله است. نزديك به 60 سال بعد از مرگ فاطمي، وزير خارجه مصدق، از یک سو همسرش در كهن‌سالي به ايران مي‌آيد، ماه‌ها در هتلي در خيابان دكتر فاطمي سكونت مي‌كند و بعد روابطش با اسفنديار رحيم‌مشایي حاشيه‌ساز و سپس بازداشت مي‌شود و هم‌زمان در نقطه‌اي ديگر از پايتخت، محمدمهدي عبدخدايي همچنان از ترور ناكام وزير خارجه وقت دفاع مي‌كند. عبدخدايي، از اعضا فدائيان اسلام كه هنوز در قيد حيات است، بارها گفته اگر به گذشته برگردم، بازهم حسين فاطمي را ترور مي‌كنم.

گت‌و‌گو با بهمن رافعی درباره یک‌عمر شاعری و داستان‌نویسی و معلمی ادبیات؛

اخيراً در يك دورهمي كمي مفصل خانوادگي، ميزبان در بخشي از پذيرايي سخاوتمندانه‌اش وقتي بستني را دورگرداني مي‌كرد، با صداي قشنگ و خاطره‌سازش به سبك طوافي‌هاي اوايل خرداد‌ماه تهران كه پاتيل بستني را در بدنه چرخ طوافي‌ جاسازي كرده بودند به آواز خواند: نوبر بهاره بستني، نوبر بهار آوردم، خامه‌دار آوردم، بستني، بستني و...